Wat je ook deed, veertig jaar geleden, veel zin had het niet want De Bom kon elk moment vallen. Het was in die sfeer dat Fischer Z in Berlijn het legendarische Red Skies Over Paradise opnam. Voorman John Watts laat, met hulp van een geheel nieuwe band, dat album op een vindingrijke manier jubileren.’ Niet door het opnieuw uit te geven en er rest- en live opnamen aan toe te voegen maar door een eigentijdse variant op te nemen met tal van referenties aan veertig jaar geleden. Pak de hoezen er maar bij en zoek de verschillen, de bouwstenen zijn in dezelfde studio als toen gelegd en herinner je je de personages Marliese en Brian nog? Ging het in 1981 om het IJzeren Gordijn en de nucelaire dreiging, nu staan het klimaat, de stijgende zeespiegel en de wrijving tussen ons leven online en real life centraal. Net als toen is John Watts er volledig in geslaagd om deze loodzware universele thema’s persoonlijk, klein en behapbaar te maken. Er staan prachtige songs op deze plaat, De titelsong bijvoorbeeld, evenals Narcissus Took Me Down en Big Orange Down. Het gedragen Oh Compassion had zo van Peter Gabriel kunnen zijn en het robotachtige Dystopia’s Here is een zeer geslaagd experiment. De plaat klinkt aan het begin, los van de teksten vrolijk maar halverwege draait de sfeer om als een blad aan de boom. Afsluiter A.I. Owns You is een melige misser. De enige. Fischer Z leunt anno 2021 flink op elektronica maar heeft er zijn ziel niet aan verkocht. Daar zorgt de nog altijd uitstekende zang van John Watts wel voor. Het is allemaal erg indrukwekkend. Net als toen.
