Elton moest net als iedereen zijn tournee afblazen, in zijn geval extra zuur aangezien het zijn afscheidstour zou zijn. Voordeel was echter dat hij de studio in kon met een keur aan andere muzikanten om zo de tijd door te komen als hoofdact of sessiemuzikant. Ik was in eerste instantie best sceptisch, maar het uiteindelijke resultaat mag best verrassend genoemd worden. Cold Heart opent de plaat, een aanstekelijk werkje dat Sacrifice en Rocket Man combineert. Wie overigens goed luistert hoort ook Blue Moves’ deep track Where’s The Shoorah? nog voorbij komen. Elton is nooit te beroerd geweest om met anderen te spelen en kiest daarbij niet alleen mensen van zijn eigen generatie. Met jonge muzikanten als Dua Lipa, SG Lewis en Charlie Puth wordt net zo makkelijk muziek gemaakt als met de oude garde als Stevie Wonder, Eddie Vedder en Stevie Nicks. Een aantal nummers is eerder verschenen op andere albums, zoals de samenwerking met de Gorillaz en de Metallica-tribute met Miley Cyrus. Niet alles past in mijn straatje, het gehalte autotune is bij de jonge garde erg groot, maar er is echt wel het een en ander te genieten. Verrassend dus.