Toen Isabelle Geffroy elf jaar geleden opdook als Zaz, was direct duidelijk dat ze snel zou kunnen uitgroeien tot één van de groten binnen de Franse popmuziek. Die status heeft Zaz bereikt met haar eerste vier albums en consolideert ze met album nummer vijf, Isa. Zaz kon de afgelopen jaren overweg met het Franse chanson, met de Franse gypsy muziek en met eigentijdse Franse popmuziek en al deze stromingen komen ook weer voorbij op Isa, dat uiteindelijk vooral het inmiddels uit duizenden herkenbare stempel van Zaz bevat. Ook op Isa verleidt Zaz met zonnige en opgewekte klanken, maar strooit ze ook met melancholie. Isa bestrijkt een aantal decennia Franse popmuziek en neemt je net zo makkelijk mee naar de nachtclubs van het Parijs uit de jaren 50 als naar de hoogtijdagen van de filmmuziek van Serge Gainsbourg of naar de Franse popmuziek van het moment. Op hetzelfde moment slaagt de Franse muzikante er in om zichzelf nog maar eens opnieuw uit te vinden, wat razend knap is.
