YES

De eerste tonen van deze plaat doen denken aan een opener van Emerson, Lake & Palmer, maar op het moment dat de gitaartonen van Steve Howe en de basklanken van Billy Sherwood tevoorschijn komen, weten we dat we onmiskenbaar met Yes te maken hebben. Sherwood, die op de eerste plaat zonder Chris Squire, een waar eerbetoon aan deze gigant brengt door helemaal in zijn stijl te spelen. Minus The Man is een echt Yes-nummer, maar elders probeert men toch de platgetreden paden te vermijden en niet te vervallen in een kopie van de band van weleer. In The Western Edge wordt dat bijvoorbeeld bereikt doordat Sherwood een deel van de leadvocals voor zijn rekening neemt, maar ook de toevoeging van strijkers in verschillende nummers zorgt voor dat effect. Music To My Ears is een heerlijk nummer en ook afsluiter A Living Island bevalt mij goed. De tweede schijf bevat slechts drie nummers en kan gezien worden als een extraatje. Het nummer Mystery Tour heeft een ander bandje als onderwerp en is eerlijk gezegd een goedbedoeld niemendalletje. The Quest is een poging om zonder de leiding van kapitein Squire een nieuw pad in te slaan zonder de geschiedenis geweld aan te doen. Hoewel niet overal op de plaat slaagt de band daar grotendeels in en alleen daarom heeft deze plaat alle bestaansrecht.