Dit is een wel heel bijzonder album. Het is de live opname van het historische afscheidsconcert van de wereldberoemde Nederlandse dirigent Benard Haitink op 15 juni 2019. Op het hoogtepunt van zijn carrière maakte Haitink de cirkel rond. Hij eindigde glorieus bij het orkest waar hij in 1957 als chef begon: het Radio Filharmonisch Orkest. De banden tussen Bernard Haitink en het Radio Filharmonisch Orkest hebben de tand des tijds doorstaan, zelfs toen zijn carrière hem over de hele wereld bracht.
Voor dit allerlaatste concert in Nederland koos Haitink voor een van zijn meest geliefde werken, de Zevende symfonie van Anton Bruckner, een stuk waarop hij als achtjarige jongen verliefd werd. In de, tot de laatste stoel bezette, zaal van Het Concertgebouw in Amsterdam werd het een gedenkwaardige NTR ZaterdagMatinee.
'Het was de combinatie, de samenloop, de culminatie en wat al niet meer. De 90-jarige maestro: superieur, op handen gedragen door zijn musici, als altijd dienstbaar aan de muziek. Het besef: het afscheid van een van ’s werelds grootste dirigenten. De muziek zelf: tot in de puntjes beheerst, subliem vertolkt. Na het slotakkoord: Haitink dwong een enkele tellen durend eerbetoon aan de stilte af en daarna barstte het los. Gejuich, uitzinnig applaus, tranen alom.’ Zo staat te lezen op de site van de Stichting Omroep Muziek.
Als Anton Bruckner met zijn Derde symfonie openlijk zijn voorliefde voor Wagner heeft betoond, komt hem dat op zware kritiek te staan van mensen die muziek puur willen houden, die vinden dat muziek niet mag verhalen. Maar de componist trekt zich daar niets van aan en gaat door met zijn Vierde symfonie. Hij sleutelt er nog jaren aan om het werk te perfectioneren.
Ook in zijn Zevende symfonie blijft de romantische inborst van Bruckner waarneembaar. Qua vorm is de Zevende misschien wel de meest perfecte. De lengte blijft voor sommigen een probleem. Een recensent noemt het werk een symfonische vierluik, waarvan elk deel afzonderlijk de dood van het orkest zou kunnen betekenen. Maar juist Bernard Haitink weet als geen ander hoe een dirigent een orkest – zijn orkest – kan laten spélen, de muziek kan laten ademen zonder overbodige ingrepen. Haitink kent deze muziek van binnenuit.
