BRAGG, BILLY

Overdaad schaad lijkt qua productiviteit een leidraad waar Billy Bragg zich vooral de laatste dertig jaar aan houdt. Zijn tiende solo album is zijn eerste in acht jaar. De laatste twee maakte hij in samenwerking met Joe Henry, eentje met Henry als producer en eentje met hem als partner op een thematische plaat over de trein. Muzikaal blijft hij ook nu redelijk in het roots en uiteraard folk genre, met zelfs een enkele country uitstap op bijvoorbeeld Freedom Doesn’t Come For Free en de titelsong. Hierop een bepalende rol voor Nick Pynn, op pedal steel gitaar en viool. Maar het meest opvallend is dat de productie ditmaal werd uitbesteed aan Romeo Stodart en Dave Izumi. Stodart, die bovendien gitaar speelt evenals zijn zus Michele hier op bas, kennen we van The Magic Numbers. Een vleug van deze inbreng is duidelijk herkenbaar en zorgt voor een frisse wind. Bescheiden, warm en voer voor geest en hart, weet Billy Bragg te bevestigen dat er in deze verwarrende wereld gelukkig ook nog echt en oprecht wordt nagedacht over het leven.