Het lijkt alsof Timothy Showalter, de man achter Strand Of Oaks een zekere mate van ellende nodig heeft om tot grote hoogtes te komen. Het overlijden van zijn schoonmoeder en een geliefd huisdier, zijn belangrijke inspiratiebronnen voor dit album, het achtste alweer van Strand Of Oaks, hoewel dat een beetje ligt aan wat je wel of niet meetelt. Dat wil niet zeggen dat het altijd kommer en kwel is, want muzikaal weet hij dat zeker dit keer om te zetten in groots opgezette popsongs, voorzien van ruime arrangementen en een volle productie. Er is vooral veel aandacht voor melodie en de ambacht van het songschrijven. Een beetje uit de hoek van War On Drugs, waar Showalter wat vaker naar de gitaar grijpt en iets meer Americana achtergrond laat horen. Soms wat donker (Somewhere In Chicago), maar altijd zeer sfeervol en indrukwekkend.