Na het debuutalbum Speed Kills, keek ik uit naar een opvolger van dit, in mijn beleving ijzersterke muziekstaaltje. De hardcore en punk spatten de boxen uit en toch is het album heel beluisterbaar en bij tijd en wijle zelfs aan de lyrische kant. Maar niet voordat we op zéér hoog tempo door de eerste zes nummers van het album zijn gegaan. Vol gas punk , een muur van geluid. Het tweede gedeelte van het album grijpt terug naar de invloed die de 50/60 pop op Chubby & the Gang (Charly Manning Walker, Tom 'Razor'Hardwick, Meg Brooks, Ethan Steel en Joe McMahon) heeft. Waarbij aangetekend dat hun straight forward stijl niet verlaten wordt. De teksten zijn zéér actueel en relevant, politiek geïnspireerd en ook ingaand op de problematiek waar de hele wereld onder kreunt. Mooi om Charlie te citeren met; " I was like, nah, I can't fucking sit here put out a record, talk about what's on my mind and not even touch on what's happened. If music can't touch on shit like that then what's the fucking point.?" Geweldige gedreven songs, enorm geluid en prima teksten. Op naar album #3!