LOW

Voorganger Double Negative uit 2018 verdiende destijds een plek tussen de beste albums van dat jaar. Op Hey What gaat Low opnieuw de samenwerking aan met producer B.J. Burton, voor de derde maal op rij. Wat begon als een lichte muzikale verschuiving door het toevoegen van elektronica, nam het tijdens Double Negative op een dromerige experimentele wijze de hoofdrol in, tot hoorbaar de autotune aan toe. Ook nu gaat Low op dit vlak weer een stap verder. In grote lijnen klinkt de gebruikte elektronica nu een stuk agressiever, al sluiten All Night, Hey en Don’t Walk Away prima aan bij dat dromerige karakter van de vorige plaat. En al zijn Disappearing en Days Like These duidelijk van die typische krachtige Low liedjes, speelt het harde contrast tussen de muurtjes van compromisloze elektronische geluiden op bijvoorbeeld White Horses en More en de rust in de vorm van de feeëriek uittorenende stemmen van Alan Sparhawk en Mimi Parker een grote rol. Hey What combineert de drukkende hectiek met verlichting, waar het tweetal ons virtuoos en bijna geruststellend tussendoor navigeert.