SQUAREPUSHER

Begin jaren negentig groeide uit de snoeiharde, razendsnelle en heerlijk elementaire jungle een nieuwe, door breakbeats gedomineerde stijl. Drum’n’Bass was gesofisticeerder, wat goed te horen is op Goldie’s suite Timeless uit 1995. Een jaar later verscheen de volgende mijlpaal: Squarepusher’s Feed Me Weird Things mixt opgefokte en uit de bocht vliegende breaks, refererend aan onder meer Aphex Twin, diep zoemende bassen met (jazz)rock, scheve ambient, dub, acid en momenten van introspectie. In een track als Swifty maakt Squarepusher volop gebruik van wat de elektronica vermag voor het creeren van een ontregelend spookhuis, waarin al wat Burial te horen is, elders stuitert het ondansbaar door het plafond en gaan we meer richting de meedogenloze aanpak van The Prodigy. Binnen de kaders van het genre wordt de complete muzikale ruimte gebruikt, wat het nog steeds een intrigerende, zeer afwisselende en nimmer vervelende plaat maakt, die nu ter gelegenheid van het vijfentwintigjarige bestaan een fraaie en welverdiende reissue beleven mag.