Het zestiende album van de Engelse groep werd voor een deel voor de pandemie opgenomen. Toen die uitbrak was het enigszins behelpen met een frontman, Tim Booth, die in de US woont. Dat laatste zorgde echter ook voor extra inspiratie, aangezien Booth de laatste dagen van Trump voluit meemaakte en treffend beschrijft in de titelsong. Met zijn zestig jaar klinkt Booth nog steeds als een jonge hond, en is de band nog prima in staat om met hun dansbare (brit)pop/rock sound volop te overtuigen.