BERTOLF

De lichtvoetige pianoakkoorden, de feilloze koortjes, de ronkende bas. Meer nog dan voorheen, lijkt Bertolf Lentink zijn mosterd bij Jeff Lynne vandaan te halen, als je de opener van zijn zesde album Happy In Hindsight beluistert. Zelfs die plotselinge versnelling in dit openingsnummer Back To The Garden is één van die typische ELO-ingrediënten.
Toch heeft het tweede nummer (Welcome Time Travellers) een totaal andere muzikale vibe. De heen en weer dartelende akkoordenreeksen, hoppend van mineur naar majeur, toegevoegde klapjes en fluitwijsjes, de Anne Soldaat-achtige gitaarlick: hier wordt een songkunst gemaakt met een zeer rijk muziekpalet.
Wanneer je een voorzichtige conclusie zou moeten trekken dan zou je kunnen stellen dat de Zwolse artiest bij dit album geprobeerd heeft om niet alleen goeie liedjes met een kop en een staart af te leveren, maar ook vooral verrassende wendingen en veel variatie toe te voegen. Wat ook opvalt? Bertolf, op zich al een bovengemiddeld goede Nederlandse zanger, heeft zo mogelijk nog meer aandacht aan zijn zanglijnen besteed. Leuk om te weten? Lentink heeft dit album grotendeels alleen opgenomen. Letterlijk ‘back to the garden’, in zijn eigen, tot studio omgebouwde, tuinhuisje. Zonder tijdsdruk, want: corona. Die relaxtheid hoor je ook terug.
Nog even wat andere nummers op een rij? Dit album waaiert van americana (hoor hoe die heerlijke tokkelende banjo en de stand up bass in Don’t Look Up, Don’t Look Down vermengen met die akoestische gitaar en dat prachtige koorwerk) naar Jackson Browne (Happy In Hindsight), Beach Boys (het geweldige a capella-nummer We Don’t Get Along), CSNY (What Have I Dragged You Into?) en natuurlijk, Paul McCartney (Start Somewhere). En Everywhere I Go (There I Am)? Dat moet haast wel de volgende single worden. ‘t Nummer laveert tussen Daryll-Ann, The Byrds en Johan. Nog even over het slotstuk Sunday Child? Da’s Bertolfs eigen Band On The Run.
Oké, oké, heel knap al die referenties, zult u zeggen. Maar is het allemaal ook goed? Antwoord: zonder enige twijfel. De Zwollenaar heeft namelijk het vermogen om steevast zijn eigen geniale songwriterssausje over de songs uit te gieten. Na een paar luisterbeurten ben je dus ‘gewoon’ weer aan het genieten van een Bertolf-album. Misschien wel het allerbeste Bertolf-album.