FLOATING POINTS, PHAROAH

Wie zijn broze verschijning in 2017 op Le Guess Who? op het podium zag, weet: Pharaoh Sanders is intussen een man van zekere leeftijd. De legendarische saxofonist brak in de jaren ‘60 door bij Sun Ra, speelde in het kwartet van Coltrane, en bracht later de ene na de andere spirituele freejazzplaat uit die de grenzen van het genre zou opheffen. Promises is het eerste album sinds 15 jaar waarop hij al improviserend te horen is – een intrigerende compositie van de jonge Britse elektronisch producer Sam Shepherd aka Floating Points, met strijkers van London Symphony Orchestra. Het is een minimalistisch, warmbloedig werk dat in 9 delen subtiel van toon en textuur verandert, als smeltend ijs. De tenorsax brult al lang niet meer de furieuze dissonante salvo’s van weleer, maar de vos heeft nog wat van zijn streken in petto; in movement 4 horen we zowaar een korte, innemende chant. Tegen de lucide geluidsgolven van Shepherd klinkt het als wijs geprevel van een oude grijsaard. Spits je oren voor de samenwerking van het jaar!