Ik heb het al vaker geschreven: corona is vooral een vloek maar zo nu en dan een zegen, en soms allebei tegelijkertijd. Zoals in het geval van Peter Frampton, de zanger/gitarist die wereldroem vergaarde met zijn dubbelliveelpee Frampton Comes Alive uit 1976. Omdat Frampton aan inclusion body-myositis (IBM) lijdt, een neurologische aandoening die tot ernstige spierzwakte leidt, besloot hij vorig jaar zijn laatste concerten te geven. En ja, die gingen dus niet meer door vanwege de pandemie, wat een vloek. Maar dat gaf Frampton wel de gelegenheid om zijn nog immer aanwezige creativiteit los te laten op een nieuwe plaat, wat een zegen. In dit geval een ode aan muzikanten en liederen die hem geïnspireerd hebben, in een originele uitvoering, namelijk zonder zang. En dat levert een geslaagde instrumentale plaat op, die sterk opent met het aan Larry Carlton in zijn tijd bij de Crusaders refererende If You Want Me To Stay. Frampton heeft, naast uiteraard een nummer van zijn oude familievriend David Bowie (Loving The Alien), gekozen voor minder voor de hand liggende songs of artiesten, zoals Bryan Ferry (Avalon), Jaco Pastorius (het zeer smaakvolle Dreamland), en Smokey Robinson (One More Heartache). Frampton Forgets The Words is een overwegend rustige, midtempo plaat waarop de meester nog een keer laat horen dat hij tot de grotere gitaristen van zijn generatie behoort. Nog steeds.
