TINDERSTICKS

Een nieuw album van Tindersticks (we noteren nummer dertien) voelt als een weerzien met een oude vriend. Vertrouwd, authentiek, geruststellend. En net als die vriend loopt ook Tindersticks al een tijdje mee. De Britse cultband zag in 1991 het levenslicht en werkt sindsdien aan een oeuvre dat grossiert in even sfeerrijke als melancholische beelden. Wat dat aangaat heeft de vriend wel een subtiele make-over ondergaan. Meer van deze tijd, moderner. De veelal nog altijd mompelende frontman Stuart Staples krijgt gezelschap van kale elektronica en opent het album met de ruim tien minuten durende mantra ‘Man Alone’. Andere bijzonderheden zijn het nummer ‘A Man Needs a Maid’, dat we herkennen als Neil Youngs klassieker uit 1972, en een fraai saluut (‘Tue-Moi’) aan de slachtoffers van de terreuraanslag op de Bataclan in Parijs (2015) – want daarop spreekt Staples een mondje Frans. Opvallend, want de wortels van de beste man liggen in Nottingham, totdat je begrijpt dat hij in 2010 met z’n gezin wegtrok van Londen naar het Franse platteland. Het versterkt nog maar eens het beeld van een oude makker die gelijk als de rijke muziek van Tindersticks elk uur van de dag welkom is, om nooit te vervelen.