FRAHM, NILS

De titel belooft weinig goeds. Maar je kan de term ‘leeg’ ook uitleggen als minimaal, of verstild, zo je wilt. Die omschrijving doet meer recht aan Empty, want een plaat waarop Nils Frahm zich afzondert met de piano en de muziek dusdanig uitkleedt dat er van muziek nauwelijks meer sprake lijkt. Dat is natuurlijk overdreven; de sfeer (de geoefende luisteraar hoort in de ruim 35 minuten zelfs af en toe de ademhaling van de protagonist) is net zo minimaal als boeiend.
Een merkwaardige aanloop heeft het album wel. De acht nummers waren bedoeld - we spreken 2012 - als omlijsting voor de gelijknamige korte film van de Fransman Benoit Toulemonde. Het breken van zijn duim verhinderde die ‘historische’ samenwerking, waarop de Duitse componist ervoor koos het album na een serie aanpassingen uit te brengen op Piano Day 2020. Deze 24-uurs ode aan ‘the king of instruments’ is in 2014 door Frahm zelf in het leven geroepen en vindt plaats op de 88ste dag van het jaar, naar de 88 toetsen die een piano telt. Hoe dan ook, als de nog jonge muzikant (1982) in dit tempo doorgaat, tikt zijn vlot uitdijende discografie dat aantal ooit ook aan.