THELONIOUS MONSTER

Wie, naar aanleiding van de toestand van voorman Bob Forrest, na hun laatste plaat uit 2004 dacht nooit meer iets van Thelonious Monster te horen, werd bepaald niet voor gek versleten. Maar, wie had dat gedacht, Forrest hervond zichzelf, kickte af, en leidt nu een succesvolle afkickkliniek in Californië. En dus durfde hij het aan om ook zijn oude maten van Thelonious Monster weer bij elkaar te roepen. Een andere reden was dat Forrest en de zijnen zich enorm druk maken om de toenemende geweldserupties in Amerika, en zien ze de herverkiezing van de heer Trump als een donkere wolk die bestreden dient te worden. Flink geëngageerd dus, waarbij ze muzikaal vooral voortborduren op de sound met welke ze succes boekte op Beautiful Mess uit 1992. Punky, energiek, veel gitaarwerk, maar ook toegankelijk doordat ze compositorisch vooral van de popsong traditie uitgaan. Een geslaagde terugkeer van een verloren gewaande band.