In Huize Waal is er altijd sprake van een zekere opwinding wanneer een nieuwe plaat van onze vriend bluesrocker Walter Trout wordt aangekondigd. Onmiddellijk gaan dan de gedachten terug naar dat fameuze concert jaren geleden in Paradiso waar ome Walter, na een ook al lang voorprogramma, gewoon onverdroten nog eens drie-en-en-half uur aan het bluesrocken sloeg. Sindsdien kan de man, die ondanks dat hij zijn negen levens al lang heeft opgebruikt in een leven vol drugs en drank maar nog immer onder ons is en in goede gezondheid verkeert, bij ons niet stuk. En die bovendien na terugkomst van zijn near death experience de ene na de andere plaat fabriceert. Op de gebruikelijke Trout manier uiteraard: een aantal stevige bluesrockers, een aantal rustiger songs, een enkele ballade … never change a winning formula, zogezegd. Dus is Ordinary Madness wederom een plaat die er bij de liefhebber ingaat als de spreekwoordelijke ontbijtkoek bij kinderen op hun verjaardagsfeestje. Post-corona natuurlijk maar tot die tijd kunnen we ons lekker wentelen in Trout’s aanstekelijke waanzin!
