A cinematic album by Boy Pablo als ondertitel wekt meteen het vermoeden van visuele begeleiding die inderdaad eenvoudig op YouTube te vinden is en een soort van geestige vervolgserie - opgedeeld in genummerde hoofdstukken die op zichzelf staan als sterke singles - blijkt van het fictieve(?) leven van de 21-jarige Nicolas Muñoz, een Noors-Chileens popmuzikaal wonderkind die debuteert met een thematische opgroeiplaat vol feelgood synth-disco à la het Franse Phoenix (wie kent ze nog?) en een beetje Benny Sings-achtig sfeertje wat samen soms klinkt als Beck in het beste geval. Een heuse verteller introduceert de verhaallijn telkens in de clipjes met hier en daar nog wat lollige intermezzi en hippe Latino (zo betekent Wachito Rico 'mooie jongen' in Chileense straattaal). Dat leuke brommertje op de voorkant van de hoes speelt een geinige bijrol. De EP Soy Pablo won in eigen land Noorwegen alvast twee Grammys!