Joe Bonamassa blijft zich vernieuwen door oude meuk te recyclen. Dit klinkt als een contradictie dus sta mij alstublieft toe mijn opmerking toe te lichten. Het is dit jaar twintig jaar geleden dat Joe zijn debuutalbum A New Day Yesterday (genoemd naar een nummer van Jethro Tull) op de argeloze wereld los liet. We weten allemaal waar dit begin naartoe heft geleid: de status van de hardest working bluesrock god of the world. Maar al die tijd is Ome Joe niet echt tevreden geweest met zijn zang die hij bestempelt als het ongepolijste gereutel van een jonge knaap. Daarom besloot hij iets te doen dat hij nog niet eerder in zijn carrière heeft gedaan: de plaat doodleuk opnieuw opnemen met zijn huidige stem en om deze daarna te laten remixen en remasteren door zijn huidige topproducer, Kevin Shirley. Gelukkig heeft Joe niet aan de muziek zelf gezeten want ik heb dat nog ruwe gitaarwerk zeer kunnen waarderen, in feite is mijn fandom met deze plaat, en dan vooral de titeltrack, begonnen. Om het feest nog completer te maken heeft Shirley nog drie niet eerder uitgebrachte demo’s van Joe uit zijn beginperiode voor zijn debuut aan deze rerelease toegevoegd. Deze is daarmee voor de fans een prima zoethouder geworden tot de nieuwe van Bonamassa uit is.
