De laatste keer dat Maceo Parker een album uitbracht, zat Obama nog in zijn eerste termijn en was Thierry Baudet nog een lullige columnist. Parker is met 77 jaar de jongste ook niet meer, dus wie neemt het hem kwalijk? Voor zij die hem niet kennen, dat je hem nooit gehoord hebt is onwaarschijnlijk. Parkers’ saxofoon zijn te horen op werken van o.a. Parliament, James Brown en later zelfs Prince. In die geest, is dit album ook gemaakt. Niks bizars of buitengewoons, gewoon Rhythm & Blues zoals we daar van houden. Parker had duidelijk door dat de wereld wel wat feestelijks kon gebruiken. Gebruik dit album dan ook om even te ontsnappen, en te dansen met de mensen om je heen. Zelfs over Zoom, of op anderhalve meter afstand, spat de attitude en liefde voor het leven van dit album af.
