DE KIFT

Eén enkel woord, al ken je het niet, kan grote zeggingskracht hebben. ’Hoogriet’ is zo’n woord. Tikje melancholiek, beetje ouderwets misschien, maar zeer beeldend. Drie kleine woordjes samen kunnen dezelfde kracht hebben. “Water wieg me”, zo heet de documentaire van Sanne Rovers waarin Ferry Heijne, bedenker van het oeuvre van De Kift, met een stemmig, niet modern, schip langs vaart bij mensen met een verhaal. De Kift, het gelauwerde punk-fanfare-orkest uit de Zaanstreek, vertaalt de verhalen in haar –zoal altijd- uit duizenden herkenbare muziek. Die muziek is altijd gedreven en energiek, soms een tikje onorthodox en quasi rammelend. Poëtisch, feestelijk en droevig tegelijk, ook. ‘Hoogriet’, album nummer twaalf van De Kift, is wederom een muzikale verhalenbundel van het zuiverste water. De Kift laat je horen hoe wiegend hoogriet klinkt. Laat je langzaam onderdompelen in de unieke wereld die De Kift al jarenlang creëert en vaar mee langs het Engelenkoor, de Lievelingsboom en het Feest van het Hondsvot. In de woorden van Ferry Heijne: “Hoogriet is het verhaal van een man die langzaam de rivier van het leven afzakt, al meanderend langs hoogtepunten (‘het hoogriet’) en dieptepunten (‘de laagwei’) tot hij uiteindelijk uitkomt bij het eindpunt; de zee."