Een soundtrack van het heelal, zo kun je Sufjan Stevens cd Planetarium (2017) noemen. Deze omschrijving past ook bij Aporia die hij met zijn stiefvader Lowell maakte. Als luisteraar waan je je in een ruimteschip. Je ziet planeten aan je voorbij trekken. De composities zijn kort. Soms slechts twee minuten. Ze scheppen een dromerige sfeer die soms ruw doorbroken wordt. Dan trekken ze zich weinig aan van de muziekregels waaraan ons oor gewend is. Single The Unlimited gaf al een voorproefje. Aporia bestaat volledig uit opgenomen jamsessies die omgevormd zijn tot nummers. “Bij jammen is 90 % absolutely horrible. Maar als je geluk hebt, is 10 % magic”, aldus Sufjan. Verwacht geen diepgravende teksten. Het werk is vrijwel instrumentaal. Het heeft soms een organische, soms een industriële sound. De synthesizer neemt een prominente plaats in. Dit laat weer een andere kant zien van multi-instrumentalist Sufjan die doorbrak als singersongwriter.
