Paul Webb was in de jaren tachtig bassist in het baanbrekende Talk Talk, destijds pioniers van het postrock-genre. Als Rustin Man maakte hij in 2002 met zangeres Beth Gibbons van Portishead een plaat, Out of Season. Daarna was het ruim zestien jaar wachten op zijn ‘echte’ solodebuut: Drift Code. Dit album oogstte vorig jaar lovende kritieken vanwege het eigen, onderscheidende geluid en Webb’s opvallend mooie, doorleefde stem. De Engelsman lijkt nu alle schroom van zich te hebben afgeworpen: een jaar na het bejubelde Drift Code verschijnt opvolger Clockdust verrassend snel. Zoals we van Webb gewend zijn, vermijdt hij ook ditmaal platgetreden paden. Dit resulteert in een verzameling nummers die soms even moeten inwerken, maar na enkele luisterbeurten hun subtiele, mysterieuze schoonheid prijsgeven. Het album is geïnspireerd op oude films, en ademt mede daardoor een magisch-nostalgische sfeer die versterkt wordt door het gebruik van vintage apparatuur en ouderwetse opnametechnieken. De rijke instrumentatie – van tenortuba tot batádrums - verfraait het geheel nog verder. Liefhebbers van Talk Talk zal het genoegen doen dat Lee Harris de drumpartijen verzorgt. Puik album!
