Duetten voor viool zijn relatief zeldzaam. De achterliggende reden zou zijn, dat twee instrumenten met een gelijk bereik en klankkleur minder opwindend zijn dan, zeg, een strijkkwartet. Dat het binnen die beperkingen juist tot bijzondere resultaten kan leiden, laten Maria Milstein en Mathieu van Bellen overtuigend horen in hun interpretaties van deze sonates, die grofweg dateren uit de eerste helft van de vorige eeuw. Prokofiev laat hun violen nu eens samen klinken, dan weer uit elkaar gaan in een sonate die opperste weemoed koppelt aan Slavische uitbundigheid. Van de Belgische vioolvirtuoos Eugène Ysaÿe had ik ten onrechte nooit gehoord, hij is de meest klassieke van de drie. Henryk Górecki brak in de jaren negentig door met zijn derde symfonie. Zijn sonate uit 1957 is heel anders, een gedurfd, spannend en modernistisch jeugdwerk.
Tracks
Disc 1
1. Sonata For Two Violins Op. 56 Andante Cantabile
2. Sonata For Two Violins Op. 56 Allegro
3. Sonata For Two Violins Op. 56 Commodo (Quasi Allegretto)
4. Sonata For Two Violins Op. 56 Allegro Con Brio
5. Sonata For Two Violins, Op. 10 Allegro Molto
6. Sonata For Two Violins, Op. 10 Adagio Sostenuto
7. Sonata For Two Violins, Op. 10 Andante Con Moto
8. Sonata For Two Violins Poco Lento, Maestoso - Allegro Fermo
9. Sonata For Two Violins Allegretto Poco Lento
10. Sonata For Two Violins Finale. Allegro Vivo E Con Fuoco
