Met zijn laatste plaat Goldbrun leverde saxofonist Honing een van de mooiste jazzalbums van het afgelopen decennium af. Goldbrun was een themaplaat rond de geschiedenis van Europa in het algemeen en die van Duitsland in het bijzonder. Dit nieuwe album is geheel gewijd aan de mythische figuur Blauwbaard, hoofdfiguur van het gelijknamige 17e eeuwse Franse sprookje. Deze hertog met de zeven echtgenotes staat echter tevens symbool voor meer historische Europese figuren. Zoals Pablo Picasso, die vrouwen veroverde en van ze hield, maar ook vernietigde, al deze fasen inspireerden zijn kunst. De basis van het album Bluebeard is een variatie op het sprookje in de vorm van een sonnet, van hand van de eerste vrouwelijke Pullitzer Prize-winnaar, Edna Millay, dat door Yuri in het een na laatste nummer van de plaat wordt voorgedragen. Binnenin de hoes treffen we een schilderij van kunstenaar Mariecke van der Linden aan. Samen met haar organiseerde Yuri een expositie in Museum De Fundatie n.a.v. Goldbrun, een bijzondere kruisbestuiving tussen muziek en beeldende kunst. Ook Bluebeard zal gevolgd worden door een soortgelijk ‘Gesamtkunstwerk’ van schilderijen, sculpturen en muziek in De Fundatie. Maar vooralsnog is er dit schitterende album, waarop Honing je samen met pianist Wolfert Brederode, bassist Gulli Gudmundsson en drummer Joost Lijbaart meeneemt op een ontdekkingstocht door de catacomben van Blauwbaard, waar je wordt ondergedompeld in fonteinen van muziek in verborgen kamers. In die zin is Bluebeard gevarieerder dan Goldbrun en zeker net zo mooi, een nieuwe mijlpaal voor dit fantastische kwartet, dat de term ‘jazz’ allang ontstegen is en een volstrekt unieke en eigen muziek maakt.
