Derde solo album waar persoonlijk leven, leed, bezinning en groei aan ten grondslag ligt. In de periode na zijn vorige album (2013) liep zijn huwelijk na 11 jaar op de klippen en in 2018 verloor hij zijn “lost brother” Richard Swift met wie hij al lang bevriend was en die 2 albums van zijn band the Night Sweats ( niet onverdienstelijk) geproduceerd had. Rateliff nam het album op in Swift’s studio maar is er de persoon niet naar om met een deprimerend album te komen, neen zelfs verre van, maar hij mijdt de persoonlijke onderwerpen niet. Niet het falende huwelijk en het verlies van een vriend is de basis van dit album geworden , maar de zoektocht naar ouder worden met verlies van een dierbare en beschadigde hoop. De titel van het album is in deze natuurlijk veelzeggend. Een 11 daagse schrijvers retraite in de lente van 2017 heeft hier ook duidelijk zijn vruchten afgeworpen. Met twee kompanen uit zijn band, drummer Patrick Meese en ’monitor-man’ James Barone, die nu de productie deed, zette hij de basis voor dit gevarieerde album neer, aangevuld met enkele strijkers en blazers. Heel subtiel neemt dit album je mee; soulvol, jazzy,nachtclub-feel, sterk variërend voorgedragen en gezongen uiteindelijk culminerend in het werkelijke prachtige en aan Swift opgedragen ‘Rush On‘. Zo is ‘t maar net. (Paul Maas)
“I think I always want to see hope in the darkness, and I like to try to share that. I always try to write from a perspective of trying to approach everything very honestly, even if it leaves me vulnerable. But overall, it’s almost like I’m a different character when I’m writing for myself. I think this album is a reminder that we all go through hardship, but regardless of the hardship everything ends up where it’s supposed to. I still continue to live, and I still continue to find joy. I think that’s the theme of the record.”
Tracklist:
1)What A Drag
2)And It’s Still Alright
3)All Or Nothing
4)Expecting To Lose
5)Tonight #2
6)Mavis
7)You Need Me
8)Time Stands
9)Kissing Our Friends
10)Rush On
