BONNIE PRINCE BILLY

Als we alles meetellen is dit zo’n beetje het 38e album van Bonnie ‘Prince’ Billy, het alter ego van Will Oldham. Dat varieert dan van volwaardige albums tot de Mix Tapes die eerder dit jaar in een oplage van twintig werd uitgebracht. Op al die albums weet hij met zijn breekbare stem een unieke sfeer te creëren, en tegelijkertijd te bewijzen dat hij meerdere genres tot in de puntjes beheerst. Artistiek gezien lijkt dit album aan te sluiten op What The Brothers Sang, zijn zeer geslaagde ode aan The Everly Brothers uit 2013 met Dawn McCarthy, met dien verstande dat het hier gaat om origineel materiaal. Opener New Memory Box is een heerlijk country swing, voorzien van fiddle en banjo. Niet lang daarna komt Billy’s kenmerkende southern gothic om de hoek kijken, waarmee het allemaal een stuk minder gezellig wordt, maar daarom bepaald niet minder mooi. Bijna titelnummer I Have Made A Place is zo’n donker verhaal, inclusief een zeer effectieve blokfluitclimax (!). Ook in een simpeler arrangement als This Is Far From Over blijft de stem van Bonnie ‘Prince’ Billy tot je komen vanuit een donkere hoek in het eenzaamste gedeelte van de Appalachen. In Mama Mama keren we terug naar de klassieke country, waar moeders nog geëerd worden zoals het hoort en de snik in de stem altijd oprecht is. Bonnie ‘Prince’ Billy’s unieke geluid, gecombineerd met zijn al even unieke talent, blijft ongemeen boeiend en na meer dan 25 jaar is er van slijtage nog steeds geen sprake.