In 2000 mocht Alex Roeka de Annie M.G. Schmidt prijs in ontvangst nemen voor een lied van zijn hand. Dit vege teken is ongeveer net zoiets als de Grote Prijs winnen. Roeka heeft hierna niet stilgezeten en de teksten op Wolfshonger, zijn derde cd inmiddels, spreken wat dat betreft boekdelen. Zijn toch al niet alledaagse vertellingen zijn hier beter en meeslepender dan ooit, wat blijkt uit het gegeven dat opzetten garant staat voor 'aandachttrekken en er niets anders bij kunnen doen'. En direct daarna nog eens, want alle meestentijds gedeclameerde songs hebben lagen die tot contemplatie stemmen en zo een aangename vertwijfeling bewerkstelligen, die echter telkens met een knipoog gerelativeerd worden. Ingredi