De vorige plaat, vorig jaar gelanceerd, had een I achter de titel staan. Toen al wisten ex-Black Crowe Rich Robinson en zijn band dat er een deel twee zou komen. En dat is er nu ook. Die nummering heeft betrekking op de opnamen in Nashville want voor het merendeel van de nummers van High Water II is geput uit diezelfde studiosessies. Aan het einde van de Europese toer van 2018 schreef Rich Robinson er nog drie. En die zijn naadloos toegevoegd.
High Water I werd door publiek en pers met open armen ontvangen en het zou volkomen logisch zijn als dit ook met dit nieuwe album zou gebeuren. Het is zelfs nog een beetje beter dan het eerste en dat zit hem in de zang van John Hogg. Het kan ook zijn dat gewenning is opgetreden maar op een of andere manier valt dit keer meer op hoe goed hij eigenlijk is. En ja, The Magpie Salute troost ook weer met dit album alle fans van The Black Crowes want het dna daarvan is luid en duidelijk aanwezig in deze band. Het grote verschil is dat het allemaal wat meer ontspannen klinkt, waarschijnlijk omdat de broedertwisten met Chris Robinson tot het verleden behoren, waardoor ook een nummer als Lost Boy, een country ballad, een plek heeft kunnen krijgen. Intussen groeit Rich Robinson uit tot een van de beter gitaristen en componisten van de Amerikaanse rock. Tot zo ver de waterstanden.
