Richard Dawson, de bard uit Newcastle, weet elk album de grenzen van de Engelse folk verder op te rekken. Wat wil je ook als je geïnspireerd bent door Captain Beefheart. Op zijn zesde album 2020, zijn eerste sinds het met goede kritieken overladen Peasant, gaat hij niet alleen muzikaal flink los, zeker tekstueel weet hij nieuwe hoogten te bereiken. De toestand van het (Enge)land is ook voor hem een grote inspiratiebron, maar hij weet het in veel nummers knap terug te brengen tot menselijke proporties. De briljante single gaat over joggen of toch niet. Bizarre folk, die soms raakvlakken heeft met John Frusciante's Niandra Lades of het laatste werk van John Grant, wordt doorsneden met Black Mountain-achtige gitaren. Zijn stem moet je trekken. Dawson neemt de tijd voor zijn nummers, zo klokt Fulfilment Centre zelfs boven de tien minuten. En de naam van zijn label Weird World is perfect gekozen.