Na enkele soundtrack-albums, een eigen symfonie en een eerbetoon aan de Egyptische zangeres Oum Kalthoum, laat Maalouf zich op dit nieuwe album inspireren door de muziek van Latijns Amerika. Die muziek is een van de grote liefdes van de Frans-Libanese trompettist en hij maakt ons op S3NS (speek uit ‘Sense’) deelgenoot hiervan. Dat begint meteen goed in het openingsnummer Una Rosa Blanca (een witte roos), met een grote rol voor de jonge getalenteerde Cubaanse pianist Harold López-Nussa. Dat begint als zo’n typisch Maalouf-liedje, gaat dan over in de speech over hoop en vrede die Barack Obama in Havana hield in 2016, waarna het transformeert tot een prachtig Cubaans nummer, met veel blazers en percussie. Nog zo’n fantastisch Cubaans nummer is Gebrayel, met een glansrol voor Roberto Fonseca, een Cubaanse pianist die net als Maalouf niet vies is van het samensmelten van muzikale culturen. Ibrahim is gepassioneerd door het geluid van Caribische muziek en laat ons meereizen van Puerto Rico naar Havana, maar ook New York en Parijs.
