COWBOY JUNKIES

Cooking Vinyl is hard op weg om een artiestenstal samen te stellen die zijn weerga niet kent. Na o.m. Pere Ubu, XTC en Echo & The Bunnymen zijn nu ook de Cowboy Junkies toegevoegd aan de collectie. Ook al afgestoten door een major, in dit geval BMG/Geffen, is de familie Timmins inmiddels toe aan hun achtste studio-album. Het lijkt erop alsof ze voor die gelegenheid een optelsom hebben willen maken van hun vorige zeven, want we horen hier een glorieuze comeback van de schemerige blues van Whites Off Earth Now in de nummers Dragging Hooks en Dark Hole Again, naast de meer sophisticated stijl zoals ze die gingen spelen op Caution Horses en de albums daaropvolgend. Upon Still Waters is zwaar en licht tegelijk en een van de betere stukken op de plaat, Thousand Year Prayer heeft weer dat verstilde waarop de Junkies het patent hebben, I'm So Open rockt net als Bread And Wine en is voorzien van een onvervalst en kamerbreed Wurlitzer orgelgeluid, Small Swift Birds heeft enigszins een Velvets hook, maar is toch typisch Timmins en Close My Eyes sluit de plaat op stemmige wijze af. We hadden ook niet anders verwacht. Keer op keer bewijzen de Cowboy Junkies over een verfijnde smaak te beschikken, maar laten op Open horen ook heel dwingend te kunnen klinken.