Recensie
Zo’n beetje één keer in de twee jaar komen de koningen van de Sahara, Tinariwen, met nieuw werk op de proppen, en na het geweldige Elwan uit 2017 is het nu dus weer tijd voor een opvolger. Amadjar is opgenomen op de manier waarop zij hun beste werk afleveren, reizend door de Sahara, met een mobiele opnamestudio in hun kielzog. Op die reis werden zij begeleidt door Noura Mint Seymali, de fantastische kora speelster uit Mauritanië en haar gitaar spelende echtgenoot Jeice Ould Chigaly. In een later stadium konden enkele gasten partijen toevoegen, waardoor Cass McCombs, Warren Ellis en Micah Nelson ook een bijdrage konden leveren. Die laatste doet dat onder andere op de eerste single Taqkal Tarha. Ondanks deze Westerse inbreng blijft Tinariwen trouw aan hun zelf ontwikkelde vorm van de desert blues, inventief gitaarwerk, schakelend tussen akoestisch en elektrisch, met, naar het lijkt, lange imposante improvisaties, zonder dat dit ook maar even afglijdt naar oeverloos gejam. Tinariwen kent vele, uitstekende, navolgers, maar blijft zelf onveranderd op de troon van de Touareg Blues.
Tracks
Disc 1
1. Tenere Maloulat
2. Zawal
3. Amalouna
4. Taqkal Tarha
5. Anina
6. Madjam Mahilkamen
7. Takount
8. Iklam Dglour
9. Kel Tinawen
10. Itous Ohar
11. Mhadjar Yassouf Idjan
12. Wartilla
13. Lalla