Waarom het zevende album van Kaiser Chiefs uit Leeds Duck is gedoopt, blijft na een trits draaibeurten onduidelijk. De watervogel komt niet terug in de teksten en ook niet in de hoes die op zijn beurt ook lukraak gekozen lijkt. In elk geval is er na drie jaar weer een nieuwe plaat van Kaiser Chiefs met hun energieke, vrolijke, slimme en soms lekker venijnige liedjes. Daar wordt de wereld alleen maar beter van. Die eend is trouwens wel even te zien in de clip bij de eerste single, Record Collection, een intelligent, kritisch en catchy nummer met diepgang over het internet. Ook de tweede single, albumopener People Know How To Love One Another, met een hoog Beatles-gehalte, gecombineerd met een clip die in Yellow Submarines-sferen is gedompeld, kan zo op de lijst voltreffers. Daar horen verder Golden Oldies, The Only Ones en het opvallend rustige Target Market thuis. De ervaring met Kaiser Chiefs albums is dat de voorkeuren voor nummers gaandeweg wijzigen en dat zou nu ook wel eens het geval kunnen zijn. Duck bevat net als de eerste platen van zanger Ricky Wilson en zijn collega’s in elk geval veel nummers die de massa’s op de festivalweides met gemak in beweging krijgen. De band heeft zich bevrijd van het door critici in eigen land en daarbuiten scherp veroordeelde geluid van Stay Together van drie jaar geleden dat te zwaar op dance en electronica zou leunen en waar de gitaar in de ban leek te zijn gedaan. Met Duck is de band weer terug bij af. Dat klinkt negatief maar is in dit geval juist goed nieuws. Kwak.
