Na vier albums met zijn combo The Harpoons, dat in 2006 publiekelijk debuteerde op Tuffs University in Medford, Massachussets met, inderdaad, typische indie college rock; ad rem en bondig, geestig en intellectueel, overgegoten met melodische pracht. Ogenblikkelijk waren zij darlings of the underground press (nieuwe Dylan etc.) via het gerenommeerde en hippe Minty Fresh Records. Frontman Ezra Furman bleef dat toen hij na vier indrukwekkende groepsplaten solo durfde te gaan. Durfde ja, want Furman heeft het ongetwijfeld grote hart op de goudeerlijke tong en geeft zeer weinig blijk van gêne.
Zijn solodebuut (en eigenlijke doorbraak) Perpetual Motion People (Bella Union, 2015) oogstte ongekend veel lof bij critici én publiek, ook door de vergezellende legendarisch levenslustige live shows op festivals vol vreugde. De valkuil van de kopie van dit enorme succes, opvolger Transangelic Exodus (onterecht vaak neergesabeld) doet Furman heden brilliant snel vergeten met Twelve Nudes waarop hij gelukkigerwijs uit zijn geniale as verrijst als zeer gepassioneerde en heerlijk provocatieve androgyne folk punker, waardoor de vindingrijke hersenspinsels van Furman zich slechts prijsgeven aan hen die oprecht luisteren. Tip: doe dat! Géén moeite, catchy en relatief korte speelduur van een stief halfuurtje waardoor zeer geschikt voor elpee. Twelve Nudes is dan ook vooral op roze en/ of geel vinyl te savoureren.
