Op hun laatste albums zochten ex-Black Crow Chris Robinson en zijn mannen behoorlijk de randen van het psychedlische roots genre op waarin ze zich de afgelopen hebben bekwaamd. Met servants Of The Sun was het de bedoeling om enigszins de weg terug te vinden naar de rock ’n roll van hun eerste platen en van Robinson’s vorige bandje. Opener Some Earthly Delights laat horen dat ze daar niet allen in geslaagd zijn, maar dat ze ook wel degelijk het cliché weten te vermijden en heel wat eigens in hun sound weten te leggen. Zelfs op een track die het dichtst bij hun verleden staat, The Chauffeur’s Daughter, klinken de gitaren, van onder andere Neal Casal, fris en alsof ze het zelf ter plekke uitvinden. Dat heeft ook te maken met de relaxte, maar dit keer het gefocuste stemgeluid van Robinson, die eigenlijk beter zingt dan ooit. We hadden echt wel een goede plaat verwacht, maar krijgen zelfs een uitstekende.
