Het was in 2012, nog voor de release van haar debuutalbum, dat Trixie Whitley op het podium van Lowlands stond en op mij een verpletterende indruk maakte. Enerzijds fragiel en kwetsbaar, anderzijds rauw met krachtige uithalen. Hoewel de dochter van blues/rockgitarist Chris Whitley nog duidelijk zoekende was naar haar eigen geluid, liet ze op overtuigende wijze horen waar ze muzikaal toe in staat was. Geen wonder dan ook dat het eerste album Fourth Corner goed werd ontvangen. We zijn inmiddels bij het vierde studioalbum van de Belgisch-Amerikaanse muzikante beland, met de titel Lacuna. Opgenomen in Brooklyn, al jarenlang de thuisbasis van Whitley, laat de nieuwe plaat elektronische soundscapes en hypnotiserende ritmes samensmelten met het indrukwekkende stemgeluid van de muzikante. Voorbeelden daarvan te over op deze plaat, zoals Heartbeat, Touch en Bleak. In het grotendeels akoestische Fishing For The Stars keert Trixie weer terug naar het geluid uit het begin van haar carrière, een van de hoogtepunten van Lacuna! Maar ook in een muzikale omgeving waarbij de gitaren grotendeels door synthesizers zijn vervangen, voelt Trixie Whitley zich prima thuis. Een gedurfde en tegelijkertijd intrigerende plaat.
