Zijn vorige plaat verscheen alweer 6 jaar geleden en was een eerbetoon aan Nat King Cole. Dit nieuwe album is wederom een eerbetoon, ditmaal aan twee grootheden: New Orleans pianolegende Fats Domino en Chuck Berry, een van de grondleggers van de rock’n’roll. Maar het is een totaal ander album geworden. Op Inspiration versierde Benson de tijdloze liedjes van Nat King Cole met fraaie arrangementen. Voor deze nieuwe plaat dook de meestergitarist de studio in met een handvol doorgewinterde Nashville-muzikanten en speelde in no-time een album vol, waar het speelplezier vanaf spat. Die muzikanten creëren een solide basis, waarop George zich ditmaal vooral als zanger profileert. Hij klinkt zeer ontspannen en blaast deze vaak overbekende liedjes weer nieuw leven. Als gitarist is hij hier vooral een teamspeler, terwijl het toch een typische George Benson-plaat blijft. Een plaat die, wanneer de laatste tonen zijn weggestorven, uitnodigt om hem nog maar weer eens te draaien.
