Wie Tim Akkerman's nieuwe plaat Lions Don't Cry hoort, meent waarschijnlijk dat hij terug is naar waar hij begon: hetis een rockplaat van jewelste die doet denken aan zijn tijd als frontman van Di-rect. Toch is er meer aan de hand. Na een uitverkochte club- én theatertour met 'Tim Sings The Boss', waarbij hij nummers van zijn grote held Bruce Springsteen ten gehore bracht, herontdekte hij zijn liefde voor Amerikaanse rock. Lions Don't Cry is een zeer persoonlijk album geworden. Na veertien jaar huwelijk is Tim een alleenstaande vader, en combineert hij zijn muzikant-schap met de liefde voor zijn kinderen. Het verwerken van zijn relatie loopt als een rode draad door Lions Don't Cry: van verdriet bij zijn kinderen tot zelf een nieuwe weg inslaan - het album klinkt als een persoonlijke brief die iedereen mag lezen. Wat Tim ook nog nooit gedaan heeft, is zijn band op de voorgrond zetten. Na bijna tien jaar samen spelen, kriskras door heel Nederland, is zijn vaste band een hechte vriendengroep geworden. Niet meer dan logisch om dan als één geheel naar buiten te treden.
