Indertijd werd deze Texaan onthaald als de nieuwe Jimi Hendrix, vanwege zijn fabelachtige gitaarspel en zijn wortels in de bluesrock. Op het podium was de blues inderdaad bij hem in goede handen (luister maar naar Live, uit 2014), maar op zijn studio-platen ligt dat genuanceerder. Op Blak And Blu (2013), The Story Of Sonny Boy Slim (2015) en ook hier put hij veel breder uit de Amerikaanse muziek, met bijbehorend engagement. This Land, de titel van deze plaat, verwijst natuurlijk naar de legendarische song van Woody Guthrie; Clark maakt zich duidelijk druk over de situatie in zijn vaderland. De gelijknamige openingssong laat een mengsel van rock, hiphop en reggae horen. Zo gaat het de hele plaat door, een lappendeken van stijlen, steviger en gevarieerder ook dan The Story Of Sonny Boy Slim. Met altijd weer dat gierende gitaarwerk en Clark die niet bang is om op zijn tijd falset te zingen. Kwaaie rock (What About Us), ongecompliceerde rock (Gotta Get Into Something), reggae (Feeling Like A Million), swingende soul (Feed The Babies, When I’m Gone, Guitar Man), soulballads (I Got My Eyes On You, Pearl Cadillac), hiphop (Got To Get Up) en de blues natuurlijk (The Governor, Dirty Dishes Blues). Gary Clark Jr is misschien niet de nieuwe Jimi Hendrix, maar hij zet wel de traditie van artiesten als Hendrix, Prince, Sly Stone en Living Colour voort, met een open muzikale blik en een kritische kijk op de maatschappij. En, minstens zo belangrijk: met een berg ijzersterke songs.
