JERRY HORMONE EGO TRIP

In de beste traditie van het Amsterdamse HET (‘Ik Heb Geen Zin Om Op Te Staan’; 1962), de Haagse Lefgozer Ton van der meer (‘Een Beetje Vent Wordt Geen Agent’; 1979) is er nu de Rotterdamse schreeuwlelijk Jerry Hormone met zijn cd The Jerry Hormone Egotrip Swingt De Pan Uit. Klopt als een bus. Hormone en zijn band denderen door 14 liedjes, waarvan de onderwerpen schijnbaar autobiografisch zijn. Het woord ‘ik’ komt zéér veel voor. Voorbeelden van titels: Qxazepan, Mannentranen en Draadjesvlees Kees. De teksten zijn simpel en doeltreffend, down to earth en met een lekker schurend randje. Hormone en zijn band maken bedrieglijk eenvoudige rammel-rock ’n’ roll, die tegelijkertijd retestrak is, zeker de blazers; en in bijna alle nummers huppelt wel ergens een vrolijk Farfisa orgeltje rond. Heerlijk! Hormone’s Ego Trip is een fraai voorbeeld van rammelpop, gelikt verpakt als gestileerde gekte. Als hij zijn pilletjes slikt is zijn Ego Trip een toonbeeld van onbescheidenheid en muzikale trefzekerheid. Als hij ze niet slikt trouwens ook…