Sleaford Mods een van de meest belangrijke, politiek geladen en prikkelende duo’s die de muziekmarkt momenteel kent. Vijfde album als duo en een aantal stappen een nieuwere kant opzettend. Verwacht niet hetzelfde als voorheen, de ‘Mods’ hebben ‘n eigen label opgericht (vertrokken bij Rough Trade), ze bouwen op andere manier voort op hun vorige album English Tapas én schrijver, rapper, schreeuwer, spitter Jason Williamson zingt zelfs op 3 tracks!
Het working class gehalte van de songs is wat naar de achtergrond verdwenen; ervoor in de plaats wijst Williamson op hedendaagse gevoelige thema’s als onwetendheid, eenzaamheid, en de overmatig onnodige consumeerdrift. Ongekend scherp zet hij de politieke upperclass (dit verwijst dan ook naar het Eton uit de titel) voor schut, maar houdt ons tegelijkertijd een spiegel voor; stimuleert zelfs introspectie.
De beats van Andrew Fearn zijn nog altijd in optima forma aanwezig, maar in een aantal nummers hoor je hoe de Mods de 80 & 90’s R&B gospel en funk in hun muziek verweven hebben.
Ze durven de Sleafords; van sonic they go odd….
