FOCUS

Gitarist Menno Gootjes opent Who’s Calling waarop drummer Pierre van der Linden binnen rammelt, je hoort direct dat je met Focus te maken hebt als Thijs van Leers orgel binnenkomt. Een typische melodische Focusstructuur valt ons ten deel. Ook Heaven en Mare Nostrum zijn zo van die typische Focusstukken die ook gewoon midden in de jaren zeventig op de plaat gezet hadden kunnen worden. Zo geldt dat voor meer stukken en daarmee doet Focus 11 vertrouwd aan. Aan de andere kant hebben de nummers een dusdanig tussen jazz, fusion en prog dwalend karakter dat de plaat spannend blijft tot aan het eind en daarmee zeker geen herhalingsoefening is. Het fraaie Winnie, het stevige Palindrome of het ingetogen Clair-Obscur mogen er ook zeker zijn. Focus 11 is dan ook gewoon een prima plaat van een eigenzinnige band.