Fool is de twintigste plaat van de Engelse zanger die 40 jaar geleden, samen met Elvis Costello, de voorhoede vormde van de Britse New Wave, die in het kielzog van de punk de aandacht trok met bijtende songs, cynische teksten en strakke outfits. Joe’s eerste albums droegen dan ook titels als Look Sharp en I’m The Man. Jackson ontpopte zich al snel als een muzikale kameleon en sloeg op elk album een nieuwe muzikale richting in: reggae, jazz, latin en filmmuziek, hij schudde het met het grootste gemak uit zijn mouw. Op Fool keert Joe weer terug bij waar hij het beste in is: ogenschijnlijk simpele maar o zo doeltreffende en pakkende popliedjes maken. Hoogtepunt is wel Fabulously Absolute, een ijzersterk liedje dat zo op Look Sharp had kunnen staan, en dat samen met een nummer als Friend Better meer dan ooit de geest van 1979 nieuw leven inblaast. En meteen al in het openingsnummer Big Black Cloud zingt Jackson als een onvervalste Londense punker “No luck, no money, no sex, no fun”. Toch zit er genoeg variatie in dit album, zo is het slotnummer Alchemy meer in de geest van Joe’s hitalbum Night And Day uit 1982. Al overtreft hij hiermee zijn vroege werk niet, toch is Fool een van de betere albums uit ’s mans indrukwekkende oeuvre. Jackson is in topvorm, dus we kijken al uit naar het voorjaar, wanneer hij weer ons land aandoet tijdens zijn Four Decade Tour, waarin de nadruk zal liggen op liedjes van sleutelalbums als Look Sharp, Night And Day maar ook Fool.
