NORMAN, PHILIP

Norman is een veelschrijver. Zo heeft hij onder andere biografieën over The Beatles en zijn beide hofleveranciers Lennon en McCartney, maar ook over Mick Jagger en Elton John op zijn naam staan. Ze kenmerken zich allemaal door veel feitenkennis gekoppeld aan een prettige leesbaarheid. Dit geldt ook voor deze nieuwe kloeke biografie over Eric Clapton. Norman leidt ons door het leven van een door zijn moeder in de steek gelaten jongen via allerlei bandjes tot de superster die hij heden ten dage is. Inhoudelijk maakt hij gebruik van eigen onderzoek, maar ook van Claptons eigen biografie. Norman zet wel alles in perfectief, zodat er een goede balans blijft. Hierdoor leest dit boek als een trein en komen er toch nog wel weer van dingetjes naar boven die ik niet wist. Wel is het zo dat de biografie zoals vaker bij sterren zich meer concentreert op de vroege jaren: op driekwart ben je in 1976. Als erkend muzikaal muggenzifter ontdek ik toch wat kleine onvolkomenheden, zo wordt er door Norman gesteld dat op het Rainbowconcert de Stratocaster het instrument was, terwijl hij een van de twee echt op een Les Paul speelde. Daarnaast vind ik dat je Pete Townshend tekort doet door hem constant de ‘gitarensloper' te noemen. Ach, het zijn kleinigheden in deze verder prima biografie.