Wil je de artiest David Bowie in topvorm horen? Mét een ongelofelijk goeie, retestrakke liveband? Dan kom je mijns inziens uit in de jaren rondom deze eeuwwisseling. Behoort het concert op 27 juni 2000 (als extra cd toegevoegd aan de eerste persing van Bowie At The Beeb) wat mij betreft al jaren tot één van de beste concerten van deze artiest, nu kiezen de nazaten van Bowie er voor om ook het Glastonbury-concert uit datzelfde jaar uit te geven. Naast geluid levert dat meteen ook beeld op. Een dvd van het hele concert. Dus veel meer dan er indertijd uitgezonden is op tv. Heel veel meer. Welnu, de ronkende kritieken van velen (‘één van de beste eindacts van dit festival ooit’) zijn terecht. Dit is een artiest in topvorm. Met een geweldige band in zijn kielzog die de frontman zelf vleugels geeft. “Oh Glastonbury! Glastonbury! You got a very very lucky face. All of you”, zo meldt hij ergens. Nou: de luisteraar van deze live-registratie heeft anno 2018 direct eenzelfde gelukzalig gevoel te pakken.
Bowie zelf, verontschuldigt zich voor een stem die niet optimaal is, maar tegelijkertijd presteert hij helemaal nergens ondermaats. Het collectief speelt een verrassende set waarbij oud (Changes, All The Young Dudes) heel fijn hand in hand gaat met nieuw (Hallo Spaceboy, Little Wonder). Hilarisch ook die anekdote over die Nederlandse dame, vlak voor Absolute Beginners. Andere hoogtepunten? Wat te denken van een prachtige tranentrekkende versie van Live On Mars, een heerlijk, relaxte Starman en een vlammend slotstuk I’m Afraid Of Americans. Al met al: een prachtig, legendarisch document.
