Onder de vlag van Dinosaur Jr. laat J(oseph) Mascis zijn gitaren vuur spuwen, schuren en gieren. Onder eigen naam klinkt hij ingetogener, biedt hij zichzelf minder de kans om zijn zang achter al dat geweld te verbergen en laat de langharige, fors bebrilde grijsaard voornamelijk akoestische gitaren op het vale denim rusten.
Dat is op Elastic Days, zijn nieuwste soloplaat ook weer het geval met dien verstande dat hij als J Mascis nog niet eerder zo veel elektriciteit door zijn gitaren liet stromen. Dat komt het resultaat trouwens alleen maar ten goede want zeker voor zijn doen is dit een gevarieerd album. Wat wel alsmaar hetzelfde blijft is dat al zijn songs, twaalf dit keer, uitingen zijn van de schoonheid van verdriet.
De conclusie moet zijn dat Elastic Days een zeer geslaagd album is. Met huiveringwekkend fraai gitaarspel, aangrijpende vocalen, eindelijk eens verstaanbare teksten en als producer scoort J Mascis op deze plaat eveneens veel punten. Ook nog als drummer trouwens, En als bassist. En als mellotronbespeler want het is bijna honderd procent een eenmansbedrijf waaraan we al dit fraais hebben te danken.
