De Belgische rockers Sore Losers wisten al te imponeren met de eerste drie albums Sore Losers, Roslyn en Skydogs. Explosieve rock met invloeden uit blues, country en garage. Het leverde het viertal vergelijkingen op met The Rolling Stones, The Black Keys en The Stooges. Voor het vierde album werden de zaken net even anders aangepakt. Op Gracias Señor klinkt de band funkier dan ooit, zonder ook maar een moment te vergeten om te rocken “like a motherfucker”. James Petralli en Steve Terebecki van de Amerikaanse band White Denim zaten achter de knoppen. Dat levert een plaat die van begin tot eind groovet als een malle, waarvan de sterke single Dark Ride het eerste voorbeeld is. Het soms wat ijle stemgeluid van Jan Straetemans lijkt nu volledig tot zijn recht te komen. De nummers zijn korter, puntiger, maar op de juiste momenten gaan alle remmen los, zoals in Get It Somehow met het heerlijke gitaarspel van Cedric Maes.
