ADJOA, NANA

De oplettende kijker kon vorig jaar al één keer in de maand van Nana Adjoa’s muzikale kunnen genieten, toen Sue The Night, de band waarvoor zij bast, DWDD’s huisband was. Op eigen benen tapt de conservatorium geschoolde muzikante echter uit een ander vaatje. De songs op Down In The Root zijn vooral het product van de nodige huisvlijt, waarin invloeden uit het klassieke singer-songwriter gilde, eigentijdse soul en de lo-fi pop om voorrang strijden, dit alles gevangen in een lome sfeer. Synthesizers en bas zijn naast de vocalen de hoofdingrediënten van de compacte songs. Hoewel ze in Honestly pleit voor het loslaten van de teugels, lijkt ze die vooral juist strak in handen te houden en wordt de synths/bas instrumentatie consequent doorgezet, wat de plaat tot een doorlopende luisterervaring maakt. Pas op het eind wordt het tempo met Late Bloomer iets hoger, alsof er na een periode van bezinning tijd is voor een nieuwe start. Haar soms fluisterende, maar altijd intense stem vliegt nergens uit de bocht, maar weet de sfeer te versterken alsof ze speciaal voor jou zingt. Al enige jaren geleden was Adjoa van de partij bij de grote prijs van Nederland, en middels de popronde en 3FM weet ze zich zo langzamerhand steeds meer in de kijker te spelen. En zoals haar carrière opgebouwd , is ook deze debuut plaat gemaakt: zeker van zichzelf en groeiend bij elke luisterbeurt.